Αυτό είναι που λέμε, όταν θέλουμε να δηλώσουμε ότι έχουμε κουραστεί να επαναλαμβάνουμε το ίδιο πράγμα.
Η φράση -πιθανολογείται- ότι προέρχεται από τη βυζαντινή εποχή, κατά την οποία, όταν κάποιος έλεγε κάτι που δε έπρεπε, ήταν αναγκασμένος να μασήσει ένα χόρτο, μέχρι να γίνει αυτό πολτός, ως τιμωρία.
Το χόρτο, όμως, ήταν αγκαθωτό και σκληρό, με αποτέλεσμα η γλώσσα του τιμωρημένου να σκιζόταν, να ματώνει και να δημιουργεί κάτι σαν ίνες, δηλαδή, σαν μαλλιά!
Από αυτή την απάνθρωπη τιμωρία, λοιπόν, η φράση έφτασε στις μέρες μας.
