Αόριστες λέγονται οι αντωνυμίες που φανερώνουν κάτι αόριστο, που δεν μπορεί κανείς ή δε θέλει να το ονομάσει. Αόριστες αντωνυμίες είναι κυρίως οι ακόλουθες τρεις:
1. τὶς, τὶς, τὶ (= κάποιος)
2. ὁ δεῖνα, ἡ δεῖνα, τὸ δεῖνα
3. ἔνιοι, ἔνιαι, ἔνια (= μερικοί)
Στις αόριστες αντωνυμίες ανήκουν και τα ακόλουθα επίθετα που λέγονται και επιμεριστικές αντωνυμίες, γιατί σημαίνουν επιμερισμό από ένα σύνολο δύο ή περισσότερων ουσιαστικών:
1. πᾶς, πᾶσα, πᾶν (καθένας χωρίς καμιά εξαίρεση· πάντες = όλοι)
2. ἕκαστος, ἑκάστη, ἕκαστον
3. ἄλλος, ἄλλη, ἄλλο
4. οὐδείς, ουδεμία, οὐδέν – μηδείς, μηδεμία, μηδέν (κανείς)
5. ἀμφότεροι, ἀμφότεραι, ἀμφότερα (= και οι δυο μαζί)
6. ἑκάτερος, ἑκατέρα, ἑκάτερον (= καθένας από τους δύο)
7. ἕτερος, ἑτέρα, ἕτερον (= άλλος· λέγεται για δύο ουσιαστικά)
8. οὐδέτερος, οὐδετέρα, οὐδέτερον – μηδέτερος, μηδετέρα, μηδέτερον (= ούτε ο ένας ούτε ο άλλος)
9. ποσός, ποσή, ποσόν (= κάμποσος)
10. ποιός, ποιά, ποιόν (= κάποιας λογής)
11. ἀλλοδαπός, ἀλλοδαπή, ἀλλοδαπόν (= από άλλο τόπο)