- κύρια: όσα δηλώνουν ορισμένο πρόσωπο ή ζώο, π.χ. η Χριστίνα, ο Τζακ. Ως κύρια χρησιμοποιούνται και τα ονόματα των ημερών της εβδομάδας, των μηνών, των εορτών, των πλοίων, των λογοτεχνικών έργων, των έργων τέχνης κ.ά., π.χ. Σάββατο, Αύγουστος, Γκουέρνικα.
- κοινά: όσα δηλώνουν όλα τα πρόσωπα, ζώα ή πράγματα που ανήκουν στο ίδιο είδος ή που δηλώνουν κάποια κατάσταση ή ιδιότητα, π.χ. άνθρωπος, άνδρας, σκύλος, ζωή, ελευθερία.
- περιληπτικά: όσα δηλώνουν σύνολα προσώπων ή ζώων ή πραγμάτων, π.χ. κόσμος, στρατός, οικογένεια.
- συγκεκριμένα: όσα κοινά ονόματα δηλώνουν πρόσωπα, ζώα ή πράγματα που είναι αντιληπτά από τις αισθήσεις, π.χ. το δέντρο, το βιβλίο.
- αφηρημένα: όσα κοινά ονόματα δηλώνουν ενέργεια, ιδιότητα ή κατάσταση και γενικά αναφέρονται σε όντα που τα αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος μόνο με τη σκέψη του, π.χ. η ειρήνη, η χαρά.
Ποια ουσιαστικά γράφονται με κεφαλαίο; πατήστε εδώ.
Άλλες φορές όμως το φυσικό γένος ενός ουσιαστικού ταυτίζεται και άλλες όχι με το γένος που έχει στη γραμματική (γραμματικό γένος). Πχ: το ουσιαστικό «το κορίτσι» έχει φυσικό γένος θηλυκό, αλλά έχει γραμματικό γένος ουδέτερο, ενώ το ουσιαστικό «ο άντρας» έχει φυσικό και γραμματικό γένος αρσενικό.
Μερικά αρσενικά ουσιαστικά σχηματίζουν τον πληθυντικό σε ουδέτερο γένος ή και στα δύο γένη. Οι δύο τύποι συχνά διαφέρουν και στη σημασία.
Α. Αρσενικά
Ουσιαστικά σε -ας (ισοσύλλαβα)
- Σύμφωνα με το πατέρας κλίνονται τα ουσιαστικά αγώνας, αγκώνας, αιώνας, ιδρώτας, κανόνας, χαρακτήρας, χειμώνας κ.ά.
- Σύμφωνα με το φύλακας κλίνονται τα ουσιαστικά άξονας, άρχοντας, γείτονας, ελέφαντας, θώρακας, πρόσφυγας, ρήτορας, κ.ά.
- Σύμφωνα με το ταμίας κλίνονται τα ουσιαστικά άνδρας, μήνας, λοχίας, επαγγελματίας κ.ά.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
1.Ορισμένα ουσιαστικά παρουσιάζουν, σε περιπτώσεις τυπικού ή χιουμοριστικού ύφους, στη γενική του ενικού και κατάληξη -ος, π.χ. πρίγκιπος, μηνός, κηδεμόνος, μάρτυρος σε φράσεις όπως: Να παραστείς με συνοδεία κηδεμόνος.
2.Πολύ λίγα προπαροξύτονα ουσιαστικά παρουσιάζουν, κατά κανόνα στον προφορικό λόγο, στην ονομαστική και στην αιτιατική του πληθυντικού μορφολογικούς τύπους με καταλήξεις σε -οι και -ους αντίστοιχα, με παράλληλη μετακίνηση του τόνου στην παραλήγουσα (π.χ. οι γειτόνοι, τους γειτόνους, οι μαστόροι, τους μαστόρους), σε φράσεις όπως: Έχω τρεις καλούς γειτόνους.
Ουσιαστικά σε -ης (ισοσύλλαβα)
- Σύμφωνα με το νικητής κλίνονται τα ουσιαστικά βουλευτής, μαθητής, σπουδαστής κ.ά.
- Σύμφωνα με το εργάτης κλίνονται τα ουσιαστικά βιβλιοπώλης, επιβάτης, στρατιώτης κ.ά.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
1.Όλα τονίζονται στη γενική πληθυντικού στη λήγουσα.
2.Ορισμένα ουσιαστικά σε -ης που δηλώνουν επάγγελμα σχηματίζουν, σε ύφος οικείο, και θηλυκό ουσιαστικό σε -ισσα και σε -ίνα, π.χ. η βουλευτής και η βουλευτίνα.
3.Ορισμένα οξύτονα ουσιαστικά που δηλώνουν κατά κανόνα επαγγέλματα και δημόσια λειτουργήματα παρουσιάζουν στην κλητική του ενικού αριθμού, συνήθως μετά το κύριε την κατάληξη -ά, π.χ. κύριε δικαστά, κύριε διευθυντά.
4.Ορισμένα παροξύτονα ουσιαστικά, σε ύφος κατά κανόνα οικείο ή χιουμοριστικό, παρουσιάζουν σε όλες τις πτώσεις του πληθυντικού μία συλλαβή παραπάνω με κατάληξη -άδες ή και -ηδες, π.χ. ράφτες, ράφτηδες και ραφτάδες.
Ουσιαστικά σε -ος (ισοσύλλαβα)
- Σύμφωνα με το γιατρός κλίνονται τα βαθμός, θεός, λαός, σεισμός κ.ά.
- Σύμφωνα με το γάμος κλίνονται τα δρόμος, ήλιος, νόμος, τόπος, χώρος κ.ά.
- Σύμφωνα με το δήμαρχος κλίνονται τα άνεμος, αντίλαλος, κατήφορος, χωματόδρομος κ.ά.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
1.Ορισμένα ουσιαστικά σχηματίζουν την κλητική του ενικού με κατάληξη –ο αντί -ε, π.χ. Πέτρο.
- Στα ουσιαστικά αυτά ανήκουν:
- α) ορισμένα παροξύτονα βαφτιστικά ονόματα και επώνυμα, καθώς και κοινά ουσιαστικά, π.χ. Παύλο (αλλά και Παύλε σε οικείο ύφος), καπετάνιο (αλλά και καπετάνιε),
- β) τα υποκοριστικά σε -άκος, π.χ. φιλαράκο, γ) μερικά οξύτονα χαϊδευτικά, π.χ. Μανολιό, Δημητρό.
2.Η γενική πληθυντικού του ουσιαστικού χρόνος, όταν χρησιμοποιείται για να δηλώσει ορισμένη ηλικία, παρουσιάζει συνήθως τον τύπο χρονών και, σε λαϊκότερο ύφος, χρονώ, π.χ. Πόσω(ν) χρονών είναι; Είναι 15 χρονώ.
- Τα προπαροξύτονα ουσιαστικά σε -ος παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία στον τονισμό ορισμένων πτώσεων και των δύο αριθμών. Πιο συγκεκριμένα:
- α) Στη γενική ενικού διατηρούν τον τόνο στην προπαραλήγουσα οι πολυσύλλαβες λέξεις, οι λαϊκές λέξεις, πολλά από τα βαφτιστικά ονόματα και τα επώνυμα, όταν χρησιμοποιούνται σε οικείο και ουδέτερο ύφος, π.χ. του αντίκτυπου, του γάιδαρου, του Χρυσόστομου. Τα ίδια ουσιαστικά, όταν χρησιμοποιούνται σε τυπικό ύφος, μετακινούν τον τόνο στην παραλήγουσα, π.χ. του αντικτύπου, του Θεοδώρου.
- β) Στην ονομαστική και κλητική πληθυντικού ορισμένα ουσιαστικά, σε πολύ λαϊκό ύφος, μετακινούν τον τόνο στην παραλήγουσα, π.χ. Οι δασκάλοι
- γ) Στη γενική και αιτιατική πληθυντικού η μετακίνηση του τόνου γίνεται, ανάλογα με το ύφος μέσα στο οποίο εντάσσεται το ουσιαστικό, στην προπαραλήγουσα σε οικείο ύφος, ενώ στην παραλήγουσα σε τυπικό ύφος, π.χ. Ο πρωθυπουργός κάλεσε όλους τους δημάρχους.
Ουσιαστικά σε -ας (ανισοσύλλαβα)
- Σύμφωνα με το βοριάς κλίνονται τα αμαξάς, καστανάς, Πειραιάς, ψαράς κ.ά.
- Σύμφωνα με το μπάρμπας κλίνονται τα κάλφας, ρήγας κ.ά.
- Σύμφωνα με το μέρμηγκας κλίνονται τα γυμνοσάλιαγκας, τσέλιγκας κ.ά.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
1.Σε όλες τις πτώσεις του πληθυντικού τονίζονται στην παραλήγουσα.
2.Το ουσιαστικό αέρας, καθώς και τα παροξύτονα ουσιαστικά σε -άκιας (τυχεράκιας, τσαντάκιας κ.ά.), σχηματίζουν τον πληθυντικό με κατάληξη -ηδες, π.χ. αέρηδες, τυχεράκηδες.
Ουσιαστικά σε -ης (ανισοσύλλαβα)
- Σύμφωνα με το παλιατζής κλίνονται τα βιολιτζής, καφετζής, μπετατζής, ταξιτζής, χατζής κ.ά.
- Σύμφωνα με το μανάβης κλίνονται τα ναζιάρης, νοικοκύρης, ταβερνιάρης, φακίρης κ.ά.
- Σύμφωνα με το φούρναρης κλίνεται τo κοτζάμπασης κ.ά.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
1.Τα παροξύτονα και προπαροξύτονα σε όλες τις πτώσεις του πληθυντικού τονίζονται στην προπαραλήγουσα, ενώ τα οξύτονα στην παραλήγουσα.
2.Ορισμένα ουσιαστικά παρουσιάζουν στον πληθυντικό και έναν τύπο πιο λαϊκό σε -αίοι, -αίων, -αίους, -αίοι, π.χ. νοικοκύρης – νοικοκυραίοι.
Ουσιαστικά σε -ης με διπλό πληθυντικό
Σύμφωνα με το αφέντης κλίνονται τo τραγουδιστής κ.ά.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
Η γενική πληθυντικού σε -ων δεν είναι εύχρηστη για πολλά ουσιαστικά. Ο πληθυντικός σε –άδες χρησιμοποιείται σε οικείο και λαϊκό ύφος.
Ουσιαστικά σε -ές και -ούς (ανισοσύλλαβα)
- Σύμφωνα με το λεκές κλίνονται τα καναπές, πουρές, καφές, κ.ά.
- Σύμφωνα με το παππούς κλίνονται τα Ιησούς, νους, ρους (μόνο στον ενικό).
Ουσιαστικά σε -έας (ανισοσύλλαβα)
Σύμφωνα με το τομέας κλίνονται τα αμφορέας, βαφέας, διανομέας, κ.ά.
Ανώμαλα ουσιαστικά
Αρσενικά ουσιαστικά τα οποία δεν ακολουθούν κανένα πρότυπο από τα παραπάνω στην κλίση είναι τα ουσιαστικά μυς, πρέσβης και πρύτανης.
B. Θηλυκά
Ουσιαστικά σε -α (ισοσύλλαβα)
- Σύμφωνα με το ομορφιά κλίνονται τα δουλειά, σπηλιά κ.ά.
- Σύμφωνα με το μητέρα κλίνονται τα ακτίνα, γοργόνα, εικόνα κ.ά.
- Σύμφωνα με το αλήθεια κλίνονται τα αίθουσα, μαθήτρια κ.ά.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
1.Διακρίνονται σε δύο υποκατηγορίες: σε όσα στη γενική πληθυντικού τονίζονται στην παραλήγουσα και σε όσα τονίζονται στη λήγουσα. Στην παραλήγουσα τονίζονται όσα λήγουν σε –ίδα, -άδα, -τητα και -όνα, π.χ. ταυτότητα – ταυτοτήτων. Εξαιρούνται τα βελόνα και κολόνα.
2.Περιλαμβάνει αρκετά ουσιαστικά των οποίων ο τύπος της γενικής πληθυντικού δεν είναι εύχρηστος, όπως: δίψα, δίαιτα, δουλειά, ομορφιά, σαπίλα, κ.ά.
3.Ορισμένα ουσιαστικά παρουσιάζουν τον τύπο της γενικής ενικού σε -ος, όπως: Η εθνική Ελλάδος. Έλκεται λόγω βαρύτητος.
4.Ορισμένα από τα παροξύτονα και προπαροξύτονα ουσιαστικά που στη γενική πληθυντικού κατεβάζουν τον τόνο στη λήγουσα παρουσιάζουν σε στερεότυπες εκφράσεις λόγιας προέλευσης έναν τύπο γενικής ενικού σε -ης με παράλληλη μετακίνηση του τόνου στην παραλήγουσα, π.χ. αμάξης, τραπέζης, σε φράσεις όπως: πετσέτα θαλάσσης. Όσα προπαροξύτονα ουσιαστικά της ίδιας υποκατηγορίας έχουν θέμα που λήγει σε φωνήεν ή-ρ παρουσιάζουν σε ανάλογες εκφράσεις τύπο της γενικής ενικού με τόνο στην παραλήγουσα, π.χ. επικρατείας, π.χ. Συμβούλιο Επικρατείας.
5.Τα τοπωνύμια Αθήνα, Θήβα και Πάτρα σε τυπικό ύφος και σε στερεότυπες εκφράσεις σχηματίζουν στη γενική πληθυντικού τους τύπους Αθηνών, Θηβών και Πατρών, π.χ. Ο αυτοκινητόδρομος Αθηνών- Πατρών είναι πολυσύχναστος.
Ουσιαστικά σε -η, πληθυντικός σε -ες (ισοσύλλαβα)
- Σύμφωνα με το αλλαγή κλίνονται τα γραμμή, εκλογή, φωνή, ψυχή κ.ά.
- Σύμφωνα με το αγάπη κλίνονται τα άκρη, βλάβη, βρύση, δίκη, νίκη, τέχνη, φήμη κ.ά.
- Σύμφωνα με το ζάχαρη κλίνονται τα κάππαρη, σίκαλη κ.ά.
- Σύμφωνα με το ζέστη κλίνονται τα βρύση, κόρη, λάσπη, μέθη, μέση,τόλμη κ.ά.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
1.Όλα στη γενική πληθυντικού τονίζονται στη λήγουσα.
2.Ορισμένα παροξύτονα και προπαροξύτονα ουσιαστικά δε σχηματίζουν γενική πληθυντικού, π.χ. ζέστη, χάρη, ζάχαρη (πληθ. = ζάχαρες, όταν πρόκειται για ζάχαρη σε κύβους). Αρκετά ουσιαστικά της κατηγορίας αυτής, όπως αδελφή/αδερφή, (ε)ξαδέλφη/(ε)ξαδέρφη, σχηματίζουν στον λογοτεχνικό λόγο και σε οικείο ύφος τη γενική πληθυντικού με κατάληξη σε -ών και -άδων, π.χ. αδελφών και αδελφάδων
Ουσιαστικά σε -η, πληθυντικός σε –εις (ανισοσύλλαβα)
- Σύμφωνα με το τάξη κλίνονται τα δύση, κλήση, κλίση, λύση, σκέψη, τάση, φύση, ψύξη κ.ά.
- Σύμφωνα με το ανάγνωση κλίνονται τα αίτηση, άνοιξη, βάφτιση, δήλωση, θέληση, κλείδωση, μήνυση, υπόθεση, ύφεση κ.ά.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
Σχεδόν όλα τα ουσιαστικά της κατηγορίας αυτής, σχηματίζουν στη γενική ενικού και τύπο με κατάληξη σε -εως. Στην περίπτωση των προπαροξύτονων κατεβάζουν και τον τόνο κατά μία συλλαβή, π.χ. Εκπαίδευση εξ αποστάσεως.
Ουσιαστικά σε -ος (ισοσύλλαβα)
- Σύμφωνα με το οδός κλίνονται τα ατραπός, κιβωτός, στενωπός κ.ά.
- Σύμφωνα με το ψήφος κλίνονται τα άμμος, λεωφόρος κ.ά.
- Σύμφωνα με το άνοδος κλίνονται τα διάλεκτος, μέθοδος, παράγραφος, πρόοδος, σύνοδος κ.ά.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
1.Κλίνονται όπως και τα αρσενικά ουσιαστικά σε -ος.
2.Η κλητική των ουσιαστικών παρουσιάζει στον ενικό αριθμό κατάληξη σε -ε και σε -ο, π.χ. κιβωτό, αλλά και λεωφόρε.
3.Σπάνια η ονομαστική και η αιτιατική πληθυντικού παρουσιάζουν έναν τύπο με κατάληξη –ες, π.χ. οι μέθοδες, τις μέθοδες.
Ουσιαστικά σε -ά και –ού (ανισοσύλλαβα)
- Σύμφωνα με το μαμά κλίνονται τα γιαγιά, κυρά, νταντά κ.ά.
- Σύμφωνα με το αλεπού κλίνονται τα γλωσσού, μαϊμού κ.ά.
Ουσιαστικά σε -ω (ισοσύλλαβα)
- Σύμφωνα με το ηχώ κλίνονται τα Καλυψώ, Λητώ, πειθώ, φειδώ κ.ά.
- Σύμφωνα με το Ηρώ κλίνονται τα Αργυρώ, Διαμάντω κ.ά.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
1.Πολλά από τα ουσιαστικά εμφανίζουν β΄ τύπο σε -ώς (πειθώς) στη γενική ενικού. Ο τύπος σε -ούς χρησιμοποιείται σε τυπικό ύφος, ενώ ο τύπος σε -ώς σε οικείο ύφος, π.χ. ηχώς και ηχούς, Καλυψώς και Καλυψούς.
2.Τα ουσιαστικά είναι μόνο οξύτονα. Τονίζονται στην ίδια συλλαβή σε όλες τις πτώσεις και των δύο αριθμών.
Γ. Ουδέτερα
Ουσιαστικά σε -ο (ισοσύλλαβα)
- Σύμφωνα με το νερό κλίνονται τα παγωτό, φυτό, χωριό κ.ά.
- Σύμφωνα με το βιβλίο κλίνονται τα θρανίο, σύννεφο κ.ά.
- Σύμφωνα με το άτομο κλίνονται τα αυτοκίνητο, δωμάτιο, έπιπλο, κείμενο κ.ά.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
Ορισμένα προπαροξύτονα ουσιαστικά παρουσιάζουν δύο τύπους στη γενική ενικού και πληθυντικού: έναν με τόνο στην παραλήγουσα, σε τυπικό ύφος, και έναν με τόνο στην προπαραλήγουσα, σε ουδέτερο και οικείο ύφος, π.χ. αμύγδαλου και αμυγδάλου, σε φράσεις όπως Σοκολάτα αμυγδάλου, αλλά Οι φλοιοί των αμύγδαλων είναι μαλακοί. Mερικά από τα πιο συνηθισμένα στον λόγο ουσιαστικά που παρουσιάζουν αυτούς τους δύο τύπους είναι τα εξής: αμύγδαλο, ατμόπλοιο, βούτυρο, γόνατο, δάχτυλο, ποδήλατο, πρόβατο.
Ουσιαστικά σε -ι (ισοσύλλαβα)
- Σύμφωνα με το παιδί κλίνονται τα ουσιαστικά αρνί, πουλί, χαρτί, ψωμί κ.ά.
- Σύμφωνα με το σπίτι κλίνονται τα αγόρι, κορίτσι, λουλούδι, παπούτσι, χέρι κ.ά.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
1.Τα ουσιαστικά είναι οξύτονα και παροξύτονα. Το μόνο προπαροξύτονο είναι το φίλντισι.
2.Τα υποκοριστικά σε -άκι και –ούλι δε σχηματίζουν τύπους στη γενική ενικού και πληθυντικού.
3.Τα ουσιαστικά σε -άι και -όι σχηματίζουν τη γενική ενικού και όλες τις πτώσεις του πληθυντικού με την προσθήκη ενός γ πριν από την κατάληξη, π.χ. τσάι-τσαγιού, ρολόι-ρολόγια.
4.Το ουσιαστικό πρωί κλίνεται ως εξής:
Ενικός: το πρωί,
του πρωινού,
το πρωί,
πρωί,
Πληθυντικός: τα πρωινά,
των πρωινών,
τα πρωινά,
πρωινά.
5. Τα ουσιαστικά βράδυ, δάκρυ και στάχυ γράφονται με υ. Μετατρέπουν το υ στις άλλες πτώσεις σε ι, εκτός του ουσιαστικού δάκρυ.
6.Το ουσιαστικό μέλι σχηματίζει στη γενική ενικού και τον τύπο μέλιτος.
Ουσιαστικά σε -ος (ισοσύλλαβα)
- Σύμφωνα με το γένος κλίνονται τα άλσος, βέλος, τέλος, χρέος κ.ά.
Εξαίρεση αποτελούν τα ουσιαστικά άνθος, όρος και χείλος, τα οποία σχηματίζουν τη γενική πληθυντικού σε -έων: ανθέων, ορέων, χειλέων.
- Σύμφωνα με το έδαφος κλίνονται τα μέγεθος, στέλεχος κ.ά.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
1.Το ουσιαστικό το πέλαγος σχηματίζει και τους τύπους πέλαγο στην ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, του πελάγου (και πέλαγου) στη γενική ενικού και πέλαγα στην ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού.
2.Το ουσιαστικό το θάρρος σχηματίζει στην ονομαστική και αιτιατική πληθυντικού τον τύπο τα θάρρητα.
Ουσιαστικά σε -μα (ανισοσύλλαβα)
- Σύμφωνα με το γράμμα κλίνονται τα κλίμα, σώμα, πράγμα, χρώμα κ.ά.
- Σύμφωνα με το μάθημα κλίνονται τα παράπηγμα, σύνταγμα κ.ά.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
1.Η γενική ενικού και η ονομαστική, η αιτιατική και η κλητική πληθυντικού τονίζονται πάντοτε στην προπαραλήγουσα, ενώ η γενική πληθυντικού πάντοτε στην παραλήγουσα.
2.Ορισμένα ουσιαστικά σχηματίζουν πτώσεις μόνο στον πληθυντικό, π.χ. γεράματα, χαιρετίσματα κ.ά.
Ουσιαστικά σε -ιμο (ανισοσύλλαβα)
Σύμφωνα με το δέσιμο κλίνονται τα βάψιμο, γράψιμο, φταίξιμο κ.ά.
Ουσιαστικά σε -ς (ανισοσύλλαβα)
- Τα ουσιαστικά που κλίνονται σύμφωνα με το τέρας είναι παροξύτονα και τονίζονται στη γενική ενικού, ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού στην προπαραλήγουσα. Παρόμοια κλίνονται και τα γήρας, κρέας, τέρας κ.ά.
- Τα ουσιαστικά που κλίνονται σύμφωνα με το καθεστώς είναι οξύτονα και παροξύτονα. Παρόμοια κλίνονται και τα αεριόφως, γεγονός, ημίφως, λυκόφως. Εξαιρείται το φως, που τονίζεται στη γενική ενικού στη λήγουσα.
Ουσιαστικά σε -ν (ανισοσύλλαβα)
- Σύμφωνα με το προσόν κλίνονται και τα ανακοινωθέν, ον, παρελθόν, προϊόν, συμβάν κ.ά.
- Σύμφωνα με το καθήκον κλίνονται και τα ενδιαφέρον, περιβάλλον, σύμπαν, συμφέρον κ.ά.
Το ουσιαστικό μηδέν δε σχηματίζει πληθυντικό. Χρησιμοποιείται ο πληθυντικός του ουσιαστικού το μηδενικό.
Ιδιόκλιτα ουσιαστικά που λήγουν σε -ρ (ανισοσύλλαβα)
Ιδιόκλιτα ουσιαστικά που λήγουν σε φωνήεν (ανισοσύλλαβα)
Δ. Άκλιτα Ουσιαστικά
Ορισμένα ουσιαστικά, που προέρχονται κυρίως από ξένες γλώσσες, δεν κλίνονται.
ρεπόρτερ, σεζόν, ασανσέρ, ρεπό, ραντεβού, κ.ά.
Ε. Διπλόκλιτα ουσιαστικά
Σχηματίζουν πληθυντικό αριθμό διαφορετικού γένους από ό,τι στον ενικό.
Discover more from Philologist-ina
Subscribe to get the latest posts to your email.
Βραχος