Στη νέα ελληνική γλώσσα έχουμε τρεις μετοχές:
- α. Η μετοχή του ενεστώτα της ενεργητικής φωνής.
- β. Η μετοχή του ενεστώτα της παθητικής φωνής
- γ. Η μετοχή του παρακείμενου της παθητικής φωνής
Συνήθως ένα ρήμα έχει δύο μετοχές, την μετοχή του ενεστώτα της ενεργητικής φωνής. και τη μετοχή του παρακειμένου της παθητικής φωνής, ενώ η μετοχή του ενεστώτα παθητικής φωνής συναντάται σπανιότερα.
Καταλήξεις
π.χ. : γράφω : γράφοντας – γραφόμενος – γραμμένος
Ορθογραφία
Κλίση
Οι μετοχές κλίνονται όπως τα επίθετα σε -ος, -η, -ο.
Για την κλίση των επιθέτων : εδώ.
Μετοχές από τα αρχαία ελληνικά
Σε ειδικές περιστάσεις λόγου χρησιμοποιούνται και μετοχές της αρχαίας ελληνικής και χρησιμοποιούνται κυρίως ως επίθετα. Τέτοιες μετοχές είναι:
- με κατάληξη -ων, -ούσα, -ον, π.χ. υπογράφων, υπογράφουσα, υπογράφον κ.ά.
- με κατάληξη -ών, -ούσα, -ούν, π.χ. δηλών, δηλούσα, δηλούν κ.ά.
- με κατάληξη -ων, -ώσα, -ων, π.χ. δρων, δρώσα, δρων
- με κατάληξη -ας, -άσα, -αν, π.χ. λήξας, λήξασα, λήξαν κ.ά.
- με κατάληξη -είς, -είσα, -έν, π.χ. δηλωθείς, δηλωθείσα, δηλωθέν κ.ά.
Για τις μετοχές στα αρχαία ελληνικά: (εδώ)
Λειτουργία
Οι επιθετικές μετοχές συχνά παίρνουν τη θέση ενός ουσιαστικού, δηλαδή ουσιαστικοποιούνται και λειτουργούν ως υποκείμενο, αντικείμενο, κ.τ.λ.