Στη νέα ελληνική γλώσσα έχουμε τρεις μετοχές:

α. Η μετοχή του ενεστώτα της ενεργητικής φωνής.

β. Η μετοχή του ενεστώτα της παθητικής φωνής

γ. Η μετοχή του παρακείμενου της παθητικής φωνής

Συνήθως ένα ρήμα έχει δύο μετοχές, την μετοχή του ενεστώτα της ενεργητικής φωνής. και τη μετοχή του παρακειμένου της παθητικής φωνής, ενώ η μετοχή του ενεστώτα παθητικής φωνής συναντάται σπανιότερα.

π.χ. : γράφω : γράφοντας – γραφόμενος – γραμμένος

Οι μετοχές κλίνονται όπως τα επίθετα σε -ος, -η, -ο.

Για την κλίση των επιθέτων : εδώ.

Σε ειδικές περιστάσεις λόγου χρησιμοποιούνται και μετοχές της αρχαίας ελληνικής και χρησιμοποιούνται κυρίως ως επίθετα. Τέτοιες μετοχές είναι:

  • με κατάληξη -ων, -ούσα, -ον, π.χ. υπογράφων, υπογράφουσα, υπογράφον κ.ά.
  • με κατάληξη -ών, -ούσα, -ούν, π.χ. δηλών, δηλούσα, δηλούν κ.ά.
  • με κατάληξη -ων, -ώσα, -ων, π.χ. δρων, δρώσα, δρων
  • με κατάληξη -ας, -άσα, -αν, π.χ. λήξας, λήξασα, λήξαν κ.ά.
  • με κατάληξη -είς, -είσα, -έν, π.χ. δηλωθείς, δηλωθείσα, δηλωθέν κ.ά.

Για τις μετοχές στα αρχαία ελληνικά: (εδώ)

Οι επιθετικές μετοχές συχνά παίρνουν τη θέση ενός ουσιαστικού, δηλαδή ουσιαστικοποιούνται και λειτουργούν ως υποκείμενο, αντικείμενο, κ.τ.λ.

1.Ορθογραφία των μετοχών σε -οντας/ώντας και σε -μένος/-μμένος

2.Ορθογραφία των μετοχών σε -οντας/ώντας και σε -μένος/-μμένος

3.Ορθογραφία των μετοχών σε -όμενος/ωμενος


Discover more from Philologist-ina

Subscribe to get the latest posts to your email.

Σχόλια

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Γιατί δεν ξεκινάτε τη συζήτηση;

Απάντηση