Α’ ενικό
Όταν ο πομπός χρησιμοποιεί α΄ ενικό πρόσωπο :
- Προσδίδει αμεσότητα, ζωντάνια, παραστατικότητα στον λόγο,
- Προσδίδει προσωπικό, εξομολογητικό τόνο.
- Προκαλεί συναισθηματική φόρτιση στο δέκτη (επίκληση στο συναίσθημα).
- Προσδίδει υποκειμενικότητα.
Προσοχή!
- Η εκτεταμένη χρήση του α’ ρηματικού προσώπου, ενδέχεται, να δηλώνει εγωκεντρισμό και αλαζονεία.
Α’ πληθυντικό
Όταν ο πομπός χρησιμοποιεί α΄ πληθυντικό πρόσωπο :
- Προσδίδει καθολικότητα στις απόψεις του.
- Εντάσσει τον εαυτό του σε μια «ομάδα» κι έτσι ο λόγος του αποκτά μεγαλύτερη αποδοχή.
- Αποπνέει συλλογικότητα και αμεσότητα.
- Μοιράζεται κοινή οπτική γωνία με τον δέκτη και δημιουργείται αίσθηση οικειότητας.
- Δημιουργεί στον δέκτη ένα αίσθημα συλλογικής ευθύνης.
Β’ ενικό
Όταν ο πομπός χρησιμοποιεί β΄ ενικό πρόσωπο :
- Προσδίδει αμεσότητα και οικειότητα στον λόγο, αφού ο πομπός απευθύνεται άμεσα στον δέκτη.
- Προσδίδει διαλογικό χαρακτήρα στο λόγο.
- Ο τόνος γίνεται οικείος και φιλικός.
- Ενδέχεται να δηλώνει την παραινετική / συμβουλευτική διάθεσή του προς τον δέκτη.
Β’ πληθυντικό
Όταν ο πομπός χρησιμοποιεί β΄ πληθυντικό πρόσωπο :
- Προσδίδει αμεσότητα και οικειότητα στο λόγο.
- Προσδίδει διαλογικό χαρακτήρα στο λόγο.
- Ο τόνος γίνεται οικείος και φιλικός.
- Το ύφος και ο λόγος αποκτούν θεατρικότητα, παραστατικότητα, δραματικότητα.
Γ΄ενικό & πληθυντικό
Όταν ο πομπός χρησιμοποιεί γ΄ πρόσωπο :
- Προσδίδει αντικειμενικότητα, αμεροληψία, ουδετερότητα.
- Καθιστά το ύφος απρόσωπο και ουδέτερο.
- Παρουσιάζει τις απόψεις του ως γενικά αποδεκτές.
